dawno II
od dłuższego czasu
Ach, Ciociu! już tak dawno nie widziałam gości! (V) Dziwaki stare, dawno ze słońcem w niezgodzie, Południe wskazywały często o zachodzie (V) Gospodarze już dawno wyszli do roboty (VI). Ale Protazy o tej obyczajów zmianie Wiedzieć nie mógł, bo dawno już pozwów nie naszał (VI). Wiecie, słuch dawno chodzi między zaściankami, Że się na wielkie rzeczy zanosi na świecie (VII) Wszak Jankiel, szpieg, którego już rząd dawno śledzi, Jest twoim domownikiem, w karczmie twojej siedzi (IX).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas